Әр күні ұйықтар алдында бір күні өлетінім есіме түсіп кете береді, кете береді. Уақыттың ғаламат мұхитында, максимум 1 ғасырдан аспайтын никчемный өмірімнің тамшыдай да болмайтынын, бар-жоғы ет пен сүйектен жаратылған биологиялық тіршілік екенімді сезгенде, телефонды әрі қарай шұқылауға көңіл күй болмай, ұйықтап қалам.

Ең қызығы, азанда, ешқашан өлмейтін терминатордай тұрып кете барасың.

Burhanuddin Abdulhakim. Фейсбуктегі жазбасынан