Әр күні ұйықтар алдында бір күні өлетінім есіме түсіп кете береді, кете береді. Уақыттың ғаламат мұхитында, максимум 1 ғасырдан аспайтын никчемный өмірімнің тамшыдай да болмайтынын, бар-жоғы ет пен сүйектен жаратылған биологиялық тіршілік екенімді сезгенде, телефонды әрі қарай шұқылауға көңіл күй болмай, ұйықтап қалам.
Ең қызығы, азанда, ешқашан өлмейтін терминатордай тұрып кете барасың.
Cаттар
