Өрістен оралатын малды қоралау керек, ас қамдауы тағы бар – алақандай ауылдың аумағын он орап алатын алқаптың басында бірыңғай еркектер ғана қалып, әйелдер қауымы күндегісінен өте кеш – түстікте кесе көлденең түсіп, арыстай сұлап жатқан Әулие таудың етегінен сам жамырап, әбден көз байланғанда бір-ақ қайтты. Ал ер-азаматтар олар кетісімен айдың тууын күтіп, алқа-қотан шылым шегіп отыр. Шаршағандарын шылыммен басқысы келгендей, әәркім темекі түтінін құныға сорады; қараңғыда шылымның шоқтана қызарған болымсыз жарығынан бір-бірінің күні бойғы жұмыстан қажыған жүздерін байқап қалады....

Күлшат бойы-басы жөндем, ай сайын жалақы алып тұратын қызметкерлермен жақын-жуық жүргенді ұнатады. Оқыған-тоқығандармен, қызметкерлермен біте қайнасып, бірге жүрсе ғана мына өмірдің мағынасы айқындалып, мазмұнды болмақ. Адамдық абыройын да, рухани қажеттілігін де осымен өлшеп-пішіп тірлік етеді. Ең бастысы, өзіне ықпалды, талғамды орта қалыптастырғысы келетін. Ал, ол оңай-оспақ шаруа емес... Алақандай ауылда қанша қызметкер бар дейсің, тек мектеп мұғалімдері мен фельдшерлік пунктің бас дәрігерін есептемегенде бір-екі медбике. Тек солардың иіні ғана бүтін. Ақшадан қысылған ел қарыз сұрап...

Күн жанып тұр. Көк базардан төмен құлдиладым. Ойым: «Совереннің» бір блогын қақ маңдайшасында «Оптовка» деген жазуы бар шағын дүкеннен ала кету. Әдеттегі көрініс. Ыстықтан жансауғалап, көлеңке-көлеңкені сағалаған һәм ерсілі-қарсылы ағылған жұр. Не өлі, не тірі екені белгісіз, езуінен сілекейі шұбырып, тырайып жатқан бомждар. Мүңкіген күлімсі иіс төңіректі түгел жайлаған. Біреудің сөскесінен түсіп қалған, мыжылып қалған жемістерге қарақұрттай үймелеген құжынаған шыбын-шіркей. Мүсәпір қайыршы. Бұл жерде де жабайы капитализмге тән жайма базар. Көбісінің түрі таныс....